9 Eylül 2013 Pazartesi

Çocuğunuza yazmak...

Doğmamış Çocuğa Mektup kitabını okuyanız var mıdır bilmem. Ben ilk çocuğum Yağmur'a hamile olduğumu öğrendiğimde onu okumuştum. Daha çok ağlamış ve karın ağrısı çekmiştim, ama sanırım annelerin elle ya da sanal ortamlarda çocuklarına dair birşeyler yazma fikri belki de ilk o kitapla atılmıştır.. Bir anneden çocuğuna taa fasulye boyutundayken bile birşeyler yazdırtan o içgüdüler yok mu ah o içgüdüler! Ben de o ilk günlerden başlamıştım yazmaya, hem de yeri geldi ağlayarak...Yine de ağlamak güzel bir şey. İçine atıp duygusuz bir moron olmaktansa; herşeye gözlerinin dolması, birini çok sevip ona bakınca yüzünün kızarması, o uyurken yanına uzanıp burun deliklerinin inip çıktığını gördükçe gözlerinin dolması, karşında şarkı söyleyecek yaşa geldiğinde onu izlerken "Vay be bu yavruyu ben doğurdum!" denmesi harika bir duygu..


Ben hep birine yazarken; benim satırlarımı okuduğu anı hayal ederim. Benim gibi hissedip o anı yaşayabiliyor mu diye. Çocuklarıma, hamileliğin başından itibaren tuttuğum günlükler, bir yetişkine yazdığım kadar olmasa da, güzel cümleler, yaşadığımız detaylar, onların hareketlerinden ve sevdiklerinden oluşan notlarla dolu.. Bendeki değişiklikler, dünyadaki ve çevremizdeki değişiklikler vs. hızlıca unutmadan yazdığım şeyler. Çünkü çoğu şeyi yazmayı unutacak kadar yoğun bir gündem oluyor; hele ki ikinci çocuk da eve dahil olduktan sonra.. Neyle, hangi birinin notuyla, ilgisiyle zaman geçireceğini şaşırıyorsun çünkü.

Bu blog yazılarını öncelikle kendim; sonra da diğer anneler için yazmayı istedim ilk başladığımda. Şimdi düşünüyorum da; belki yıllar sonra da bu blog durursa, çocuklar takip etmeye; hatta benim kaldığım yerden yazmaya devam edebilirler. Belki kendi çocukları için de birer artı olur, ve onlar da kendi çocukları için yazmaya devam ederler. Ama ben yine de yazıların basılı saklanmasından yanayım; günün birinde hayalimdeki akademisyenlik ve yazarlık işini yapsam da yapamasam da, o günlükleri ve bu blogları birer kitapta toplayacağım. O zaman beraber yeniden okuyup, tüm anneler ve çocuklar olarak o günleri yeniden yaşarız, geleceğe de birer mektup bırakırız;
 güzel olmaz mı?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder